ලාංකික හදවතක් තුල පිපි සකුරා මල

 

 

 ලාංකික හදවතක් තුළ පිපි සකුරා මල

 

එදිරිවීර සරච්චන්ද්‍ර මහතා විසින් රචනා කරන ලද මළගිය ඇත්තෝ නවකතාවට වස්තු බීජය, ප්‍රස්තුතය වී ඇත්තේ ප්‍රේමයයි. ලෝක සාහිත්‍යයේ ඉතිහාසය දෙස බලන කල ප්‍රේමය තරම් නිර්මාණයන්ට වස්තු විෂයය වූ ප්‍රස්තුතයක් නැති තරම්ය. එසේ බිහි වූ දහස් ගණන් නිර්මාණ අතුරින් සහෘද හදවත් තුළ සදා නොමැකෙන ලෙස සුවඳ විහිද වූ නිර්මාණ ඇත්තේ ඉතාම සීමිත ගණනකි. සරත්චන්ද්‍රයන් සිය නවකතාව සඳහා වස්තු බීජය ලෙස තෝරාගෙන ඇත්තේද ප්‍රේමයයි. බහුතරයක් දෙනා ප්‍රේමය දෙසට ගමන් කළ මඟ නොගොස් සරච්චන්ද්‍රයන් ප්‍රේමය දෙස වෙනස් දෘෂ්ටිකෝණයක් හෙලීමට සමත් වී ඇත. සිනහව ද වරෙක කඳුළු ද වරෙක දුක ද වරෙක සැපද ,සුන්දරත්වයද අසුන්දරත්වය ද එක්වීමද ද වෙන්වීම ද ජය ද  පරාජය ද ගැලපීම් හා නොගැලපීම් අතුරින් ගමන් කරන්නා වූ අහිංසක ප්‍රේමයක් මළගිය ඇත්තෝ තුළින් විග්‍රහ කරයි.

 මෙම කෘතිය මෙතරම් දුරට සාර්ථක වීම පිණිස මෙහි නොරිකො හා දෙවොන්දරාසං අතර දෙපළගේ ප්‍රේමය තුළ තිබූ නොගැලපීම් මනා පිටු බලයක් ලබා දී ඇත. නිතර වෙනස් වන ජපන් කාලගුණ සේ මේ දෙපළගේ ද ප්‍රේමය ද වහා වෙනස් වෙයි. සුන්දරව ඉදිරියට ඇදෙන ප්‍රේමය එක්වරම මහා පෙරළියකට බඳුන් වෙයි.

“එදා නොරිකො කහපාට කිමෝනාවක් හැඳි සිටි බව මට මතකය.”

“ ඒ සුන්දර තරුණියක් යැයි එවෙලේ මට සිතුනේ නැත. නමුත් ඇගේ කිසියම් සීදේවී පෙනුමක් තිබුණු බව මට හැඟුනි.”

 

 තමාට නොදැනී හෝ ප්‍රේම කරන්නා තුළ කුමක් හෝ විශේෂත්වයක් දැකීම ස්වභාවික කාරණයකි. අන් අයට එය විශේෂත්වයක් නොවුණද තමාට යම් විශේෂත්වයක් යැයි හැඟෙයි.

“සාමාන්‍ය ජපන් ස්ත්‍රීන්ට නොමැති මෙම කේශ කල්‍යාණය ඇගෙ විශේෂ අංගයක් බව මට වැටහුණි. ඈ තම කුඩා දෑස් මා වෙත එන අවංක සිනහවක් පළ කළාය.”

 ඒ දෙවොන්දරා හා නොරිකෝ මේ ප්‍රේමයට මුලපුරන අවස්ථාවයි. කාලයත්  සමග දෙවොන්දරා සහ නොරිකො අතර දැඩි මිත්‍රත්වයක් හට ගනී. නමුත් එය සහෘදයාට වැටහුනත් මේ දෙදෙනාටම නොවැටහේ. නමුත් ප්‍රේමයේ යම් යම් ලක්ෂණ දෙදෙනා පහළ කරයි. සාමාන්‍ය ප්‍රේමවන්තයන් මෙන් දෙවොන්දරාසංගේ අරඹන්නේ නොරිකො බලාපොරොත්තුවෙනි.

“ මා උදේ නැගිට වැඩ කරන්නට පටන් ගන්නේ ඈ එන බලාපොරොත්තුවෙනි.”

ආදරය යන භෞතික වස්තුවක් නොවේ. ආදරය ස්පර්ශ කළ නොහැකිය. තම පෙම්වතිය වෙනත් අයකුට ඇඟෑලුම් නො කෑවද තවකෙකු සමග සුහදව කතාබස් කිරීම පෙම්වතෙකුට සියුම් වේදනාවක් ගෙන දෙයි. ප්‍රේමය තරම් සියුමැලි ද? නොරිකෝ ඔකතා සං සමඟ කෑමට යාම දෙවොන්දරාට ඉවසුම් නොදෙයි

 “ඔකතා සංට පොරොන්දු වුණා එයත් එක්ක කෑම කන්න යන්න.

 මගේ සිතෙහි හටගත් වේදනාව සඟවා ගන්නට කළ යුත්තේ ස්වභාවික සිද්ධියක් ලෙස මා සැලකිය යුතුය.”

ඔකතා සං අතර සහ නොරිකො අතර සම්බන්ධතාවයක් ඇත්නම් ඊට රුකුල් දිය යුතුය. දෙවොන්දරා සහ සිතයි. එසේ වුවද සැබෑවටම නොරිකෝ තමාට අවශ්‍ය ය.ඇයව  තවකකු රැගෙන යන තෙක් ඉවසා බලා සිටිය හැකිද? තමා සිතින් ප්‍රේම කරන ප්‍රේමවන්තියට සමීපවන පුරුෂයා පිළිබඳ ව පැහැදිලි ඊර්ෂ්‍යාවක් දෙවොන්දරා තුල හට ගනී.

“එදා සවස මා විඳි චිත්ත පීඩාව ඊර්ෂ්‍යාව වන්නට ඇතැයි මම සිතමි.  එහෙත් ඒ ඊර්ෂ්‍යාවක් දැයි මට සැකයක් ද සිතේ.”

 දෙවොන්දරා සං හා නොරිකො අතරඇති සම්බන්ධතාවය කුමක්දදැයි තවමත් දෙදෙනාටම වටහා ගැනීම්ට අපහසු වී ඇත.

 ප්‍රේමය අහිමි වූ විට පළමුව තමා තනිවම ලෙස හැඟේ. තමා වට කරගෙන සිය ගණනක් සිටිය ද තම පෙම්වතිය නොවූ කල ඒ කිසිවෙකුට හුදකලා බව නැති කළ නොහැකිය. ආදරේ වෙනස් වීම, ප්‍රේමය ප්‍රකාශ නොකිරීම උග්‍ර මානසික පීඩාවකි.

“මාව මරණයක මීට වැඩිය හොඳයි මාව මරන්නයි  මම ඈට කීවෙමි.”

  දැන් ඉස්සර වගේ නෙවෙයි. ඈ කීවා.

 ඈ මගේ අත් ගසා දැම්මාය.

  ඒ වචනවලින් මගේ මුළු සිරුරමම දැවී ගියේය.

 හැබෑවට එහෙමද? මට තේරුණා. ඇයි එහෙම නම් මට එන්නැයි කිව්වේ.”

 

  ප්‍රේමයේ දී ඇති වන සිත් රිවන සිත් රිදවීම් බොහොමයකට හේතුව එහි ඇති අධික බලාපොරොත්තුසහගත බවයි. ඒවා වැළැක්විය නොහැකිය.  නොරිකො හා දෙවෙන්දරා සං ප්‍රේමයේ ද එවැනි අවස්ථා බහුලය. දුරස් වෙයි, තමන්ම සිත් රිදවා ගනී, පීඩා විඳි, සමාව ගනී, නැවත යථා තත්වයට පත්වේ.

 

“එදා වෙච්ච දේට මට සමාවෙන්න  මම  මෝඩයෙක් වගේ හැසිරුණා.”

 

ප්‍රේම කරන හදවත් දෙකක් වෙන්ව යාම කෙතරම් සංවේදී ද? නොරිකො හා තෝකියෝ අතහැරදමා දෙවොන්දරා සං කියෝතෝවට යෑමට සූදානම් වන අවස්ථාවේ නොරිකො හැසිරෙන ආකාරය අතිශයින්ම සංවේදී වේ. ඔහුගේ සමු ගැනීම ඇයට දරාගත නොහැකිය.

 

   “යන්න එපා දෙවොන්දරා සං. ඈ මගේ මුහුණ දෙස දුක්බර බැල්මක් හෙලමින් කීවාය.

 මගේ සිරුර තුළ ගින්නක් හට ගෙන හිස දක්වා ඇවිලී ගෙන එන්නා සේ මට දැනිණි. මම එයින් මුළුමනින්ම දැවී ගියෙමි.”

 

 කියෝතෝවට පැමිණෙන දෙවොන්දරාසං මමෙකාවා නම් කාන්තාවකගේ ඇසුරට වැටෙන අතර ඇගේ ක්‍රියාකලාපයෙන් නොරිකෝගේ අගය තවත් වැඩි වේ.ප්‍රේමයට සීමා මායිම් නැතත් නොරිකෝ දෙවොන්දරා දෙපලගේ ප්‍රේමය දෙරටක සංස්කෘතික සීමා නැමැති බන්ධනයෙන් බැඳී ඇත.