කොරෝනා දෙවියන්ට බාර කරමු!
හඳුනා නොගත්
රෝගයක් අලුතින්ම ලෝකය ආක්‍රමණය කළේ පසුගිය 2019 අවසාන භාගයේ
දීය. චීනය තිඹිරිගෙය වූ මෙම ප්‍රභේදයට ඔවුන් නම් තැබුවේ covid-19 ලෙසය. වසරක්
ඉක්ම ගියද තවමත් ඒ සඳහා සියයට සියයක් සාර්ථක වූ ඖෂධයක් සොයාගෙන නැත. ඒ ලෝකයේ
තත්ත්වයයි.
ලංකාව වැනි රටක් මෙවැනි අවස්ථාවකට මුහුණදීමේදී අති විශාල
ගැටලු රාශියකට මුහුණ දීමට සිදුවේ. ඖෂධයක් ලංකාවේම නිෂ්පාදනය කිරීමට නම් තරම්
වත්පොහොසත්කමක් ශ්‍රී ලංකාව සතුව නොමැත. එබැවින් වෙනත් රටක් ඖෂධයක් සොයාගෙන අප
බේරාගන්නා තුරු නෙත් හා මුඛ අයා බලා සිටීම
ලංකාවේ සාමාන්‍යකරණය වූ තත්ත්වයක් බව අප හොඳින්ම දන්නා කරුණකි. මෙම රෝගය සම්ප්‍රේෂණය
වන රෝගයක් වන බැවින් එක් අයකුට හෝ වැළඳුන හොත් ඔහූ හෝ ඇය අනිවාර්යෙන්ම නිරෝගී
පුද්ගලයන්ගෙන් ඈත් කොට තැබිය යුතුය. එය රෝගය ලක්වූ පුද්ගලයාට මෙන්ම නිරෝගී පුද්ගලයා
රෝගයට ගොදුරු වීම වැළැක්වීම සඳහා සෞඛ්‍ය අංශ නිර්දේශ කරන්නේ නිරෝධායනය වීමයි .
මොක්ද ද මේ නිරෝධායනය?
මුලදී මිනිසුන් නිරෝධායන ක්‍රියාවලිය සැලකූවේ අපරාධයකට හසු
වීමක් ලෙසය. මීට පෙර කිසි දිනක අසා නොතිබූ වචනයක් කියමින් අමුතු ඇඳුම් ඇඳගත් සෞඛ්‍ය
සේවකයින් ඔවුන් වෙන් කොට තැබීම සඳහා රැගෙන යාම මහා අපරාධයක් සේ ඔවුන්ට දැනෙන්නට ඇත.
දින 14 ක හෝ 21ක් නිරෝදායනය කාලසීමාවට විය යුතු අතර රෝගියා හෝ රෝගියාගේ ආශ්‍රිතයන්
අනිත් අයගෙන් වෙන් වී තනිව සිටිය යුතුය. සෑම කාර්යයක්ම අනෙකාගෙන් වෙන්ව ඉටු කරගත
යුතුය. සෞඛ්‍යමත් ආහාර රටාවක් අනුගමනය කළ යුතුය. රෝගය සුව වීමෙන් අනතුරුව නැවතත්
සුපිරි පරිදි සාමාන්‍ය ලෙස තමාගේ කටයුතු කරගෙන යා හැකි වේ.
සැබැවින්ම මෙම ක්‍රියාවලිය ලංකාවේ
අපට ආගන්තුකද?
දෙවියන්ගේ ලෙඩ,
පැපොල එසේත් නැතිනම් කම්මුල්ගාය නිවසේ එක් අයකුට හෝ වැළඳුනු විට අපගේ නිවෙන
මුලින්ම සිදු කරන්නේ ඔහු හෝ ඇය අනිත් අයගෙන් වෙන් කොට තැබීමයි.
ඒ ඇයි?
නිවසේ අනෙක්
සාමාජිකයන් හා පිටස්තර පුද්ගලයින්ට රෝග වැළඳීමේ අවදානම නිසා එසේ කරනු ලබයි.
කාමරයකට දමා වෙන් කොට එයට වෙනත් අය ඇතුළු වීම තහනම් වන අතර රෝගියාට පිටතට පැමිණීමද
තහනම් ය. විශබීජ විනාශ වීමට කොහොඹ අතු හා කොළ රෝගීයාගේ කාමරයේ හා යහන මත අතුරනු
ලැබේ. නිවසේ ප්‍රධාන දොරේ කොහොඹ අත්තක් එල්ලනු ලබන්නේ නිවස තුළ බෝවන රෝගයකින් හෝ
එසේත් නැතිනම් දෙවියන්ගෙන් ලෙඩක් වැළදුණු අයකු සිටින බව පිටස්තර අයකුට දැන්වීමටය.
එවිට පිටස්තර අයකු එම නිවස තුලටළට ඇතුළු නොවේ.මේ ආකාරයට රෝගී වූ පුද්ගලයා දින හතක
කාලයක් සම්පූර්ණයෙන්ම අනික් අයගෙන් වෙන් වී සිටින අතර තවත් දින හතක් නිවසෙන් පිට
නොගොස් කහ හා කොහොඹ මිශ්‍ර ජලය ස්නානය කර පිරිසිදු වී සිටියි. දින දාහතර අවසානයේ ඔහු
සම්පූර්ණ සුවය ලැබූ පසු සාමාන්‍ය ජීවිතය ගෙවයි.
ඉතින් මෙය නිරෝධායනයම නොවේද ?
corona
හා දෙවියන්ගේ ලෙඩ වැලඳුණු අයකුගේ මෙම ක්‍රියාවලිය
නාමයෙන් දෙකක් ලෙස සැලකූවත් මේ එකක් නොවෙයිද? නමුත් මිනිසුන් දෙවියන්ගෙන් ලෙඩ තරම්
කොරෝනා අවධානය නොගන්නේ මන්ද? හේතුව corona වලට දෙවියෙක් සම්බන්ධ
නොවීමයි. දෙවියන්ට බියෙන් , දෙවියන්ට ඇති භක්තිය හේතුවෙන් ඔවුන් අකුරටම එම අවස්ථාවේ
සියලුම දේ වගකීමෙන් යුතුව ඉටු කරයි. ඒ කඩ කළහොත් දෙවියන්ගෙන් දඬුවම් විඳීමට ඇති බය
හේතුකොටගෙනය.
නමුත් කොරෝනා නිරෝධායන සමය මිනිසුන් අවධානයට නොගන්නේ එය
කඩ කළහොත් දඬුවම් දෙන්නට දෙවියෙක් එන්නේ නැති බැවිනි. දඬුවම් දෙන එකම දෙවියන්
නීතියේ දෙවඟන පමණි. නමුත් මිනිසුන් නීතියේ දෙවඟනට වඩා ආගමික විශ්වාසය හා බැඳුණු
දෙවියාට බියක් දක්වයි. නීතියෙන් එපා යැයි කියූ දෙයක් බිය නොමැතිව කලත් ඔවුන්
දෙවියන් තහනම් කළ දෙයක් කිසි විටෙකත් නොකරයි. ලංකාව වැනි ආසියාතික සාම්ප්‍රදායික මත
තවමත් දැඩිව විශ්වාස කරන මිනිසුන් ඉන්නා
රටක මෙය සාමාන්‍ය තත්වයකි. හදිසියේවත් කොරෝනා රෝගය දෙවියන් විසින් මවන ලද
දෙවියන්ගේ රෝගයක් ලෙස සමාජගත වූවානම් මෙය ලංකාව තුල නම් මෙතරම් ව්‍යාප්ත නොවනු ඇති
බව ඒකාන්තය.
වර්තමානයේ මෙය
පාලනය කර නොහැකි තත්වය හමුවේ මෙය දෙවියන්ගෙන් ලෙඩක් යැයි සිතීමද වැරදි නැතැයි මට
සිතේ. එසේ වූවානම් නිරෝධායනය කර තිබියදී කිසිවෙක් නිවසට බැහැර නොයනු ඇත. පිටස්තර
පුද්ගලයින් සමග අනවශ්‍ය සබඳතා නොපත්වනවා ඇත. දෙවියන්ට බියෙන් හෝ ඔවුන් කිසි සෞඛ්‍ය
මාර්ගෝපදේශ අනුගමනය කරනු ඇත. මිථ්‍යාවක් වේවා හෝ නොවේවා කොරෝනා දෙවියන්ට බාර
කිරීමෙන්වත් මිනිසුන් තුළ හික්මීම හා රෝගයෙන් ආරක්ෂා වීමේ අවශ්‍යතාවය ඇතිවේ නම් එය
කොරෝනාවෙන් ආරක්ෂ වීමට හැකි හොඳම ක්‍රමයම විය හැකිය.
